Dylewski Edmund (1859–1900), adwokat, badacz dawnego prawa polskiego, ur. 16 XI w Siedlcach jako syn Adolfa, urzędnika sądu poprawczego, i Emilii z Wagów, synowicy przyrodnika Antoniego Wagi, spokrewnionej z filozofem Trentowskim. Dziad Maurycy Waga był oficerem wojsk polskich. Kierownictwo rodziny sprawowała matka, osoba łagodna i pobożna, wychowana patriotycznie w szkole klasztornej pod Krakowem i w Sandomierzu. D. był bardzo dobrym uczniem w szkole Fabianiego w Radomsku, a od r. 1872 celującym uczniem gimnazjum w Piotrkowie Trybun. Bez środków, zmuszony do wspierania rodzeństwa, wstąpił na wydział prawny Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zaraz w pierwszym roku umiłowanie przeszłości ojczystej zbliżyło go do prof. Ad. Pawińskiego, który zasilał D-go swoją radą, pomocą i nawet wyjednał mu posadę sekretarza (1885–1888) w Archiwum Głównym, gdzie był naczelnikiem. Przywiązanie do prac archiwalnych nie opuściło D-go do śmierci. Na trzecim kursie prawa otrzymał złoty medal za pracę konkursową o Andrzeju Fryczu Modrzewskim, drukowaną w r. 1883 w »Warszawskich Wiadomościach Uniwersyteckich« oraz w odbitce również po rosyjsku, w roku 1884. O działalności Modrzewskiego pisał D. też w czasopiśmie »Tydzień« (Piotrków 1881), w kalendarzu »Strażak« na r. 1882 (Piotrków), w »Nowinach« (W. 1881, wrzesień–listopad), w »Prawdzie« (War. 1883 Nr 10) w książce p.t. Frycz Modrzewski i najświeższa ocena jego działalności (W. 1881, nakł. Rubinsztejna, druk. Gaz. Handlowej). Za rozprawy z zakresu prawa rzymskiego i prawa polskiego D. trzykrotnie otrzymał nagrody pieniężne od rady uniwersyteckiej. Po ukończeniu uniwersytetu w r. 1888 był pomocnikiem sekretarza Sądu Handlowego w W-wie, w r. 1890 przeszedł do Prokuratorii Król. Polskiego i niespełna w 2 lata został obrońcą, któremu Prokuratoria powierzała najpoważniejsze sprawy, wymagające znajomości prawa polskiego. W r. 1893 został adwokatem przysięgłym; wśród kolegów nie miał równego sobie pod względem znajomości prawodawstwa polskiego. Prace swoje D. umieszczał w czasopiśmie »Tydzień« (Piotrków Tryb.) z lat 1881–1890 oraz w »Gazecie Sądowej Warszawskiej«, jak np. w r. 1890: O podziale historii prawa polskiego na okresy (Recenz. Osw. Balzer w »Kwartaln. Historyczn.« z r. 1893, rocznik VII). Również w »Tygodniu« z upoważnienia autora w r. 1883 wydrukował obszerne streszczenie (podobno wspólnie z adw. Czekalskim) dzieła Mik. Karejewa »Przegląd dziejów powszechnych nowszych«. Gromadził też materiały do historii cechów rzemieślniczych w Polsce. Człowiek prawy, zdolności niepowszednich, niezmiernie wnikliwy i pracowity, badaniom przeszłości poświęcił cały wolny czas swego krótkiego życia. Zmarł w Warszawie 27 V 1900 bezdzietnie, pozostawiając żonę Marię.
Spisy uczniów szkoły Fabianiego w Radomsku (1870–71); akta Uniwersytetu Warszawskiego nr 100, teczka 1; W. Enc. Il.; Enc. Orgel.; Finkel; Estr.; Roczniki czasopisma »Tydzień« (Piotrków Tryb, z r. 1881–1901); »Gazeta Sądowa Warszawska« 1900, 23; Witanowski M. R., Skorowidz przedmiotów w 25 rocznikach »Tygodnika Piotrowskiego« z l. 1873–1898 (Piotrków 1907); Arch. Główne w W-wie: Akta personalne urzędników Wydziału Sprawiedliwości nr 1472; Zbiory Rapperswilskie w W., rkps nr 2168.
Walerian Karwusiński